شرایط دیجیتالی شده زندگی امروز انسان یکی از سوژه های فیلم سازان است. فیلم her لزوما یک فیلم توصیفی از شرایط آینده برای عالم زندگی انسان نیست، بلکه فیلمی انتقادی از شرایط پیش آمده در عصر حاضر است. انتقاد به انسان های تنهای زنده باهم؛ انسان هایی که همیشه برخط[1] بوده و فضای سایبر برای ایشان مجاز نیست بلکه همه حقیقت زندگی در عالم سایبری جریان دارد.
به نظر می رسد محوری ترین پیام این فیلم، احساس تنهایی انسان دیجیتالی شده است. اما در نگاه عمیق تر و در پاسخ به چرایی احساس تنهایی انسان در عصر زندگی دیجیتالی، پایبندی به تعهد معرفی می شود. نه تنها گمشده بلکه کلید حل بسیاری از مشکلات هویتی انسان در زندگی کنونی، پایبندی به تعهد است. تعهد می تواند نجات بخش انسان هایی باشد که دوست دارند عاشق باشند و مرتب با خیانت و بی مهری مواجه می شوند. تعهد حتی می تواند صبر در برابر ناملایمات را هم افزایش دهد تا بعد از گذشت سالیان دراز از با هم بودن، بر سر برخی سلایق و نادرستی ها، پیمان هایی همچون ازدواج و همکاری به هم نخورد.
