بالاخره برجام در فرایند قانونی جمهوری اسلامی ایران به تصویب رسید و البته خیلی قبل ترش در ایالات متحده آمریکا به تصویب رسیده بود. بنابراین بحث از برجام شاید بی فایده باشد، همانطور که بحث از مراقبت بر تعهدات طرف مقابل با توجه به حساسیت های دولت و ملت خیلی جای دغدغه ندارد، اما آینده هویتی ایران پس از برجام محل تأمل است. همانطور که راه های نفوذ آمریکا به ایران نیز می تواند مورد دغدغه عمومی باشد.
هویت یک ملت در طول تاریخ و در جریان حرکت های جمعی و برآمده از خواسته های عمومی آن شکل می گیرد و در نهایت معنا بخش و قدرت دهنده به ملت برای پیشرفت خواهد بود. ملت ایران اراده دستیابی به انقلاب اسلامی داشت و به آن رسید و آن را با جان جوانانش حفظ کرد. ملت ایران به دنبال پیشرفت در عرصه های مختلف زندگی بود که با رهنمودهای رهبر فرزانه خود، محور پیشرفت را در فرآیندهای نرم افزاری تولید علم قرار داد تا جریان فرهنگی، سیاسی و اقتصادی اش را با فوران دانش از دل جوانان اش رقم بزند.
