نسبت ولی فقیه و مردم در توافق وین

در برابر متن برجام اولین سوالی که برای هر ایرانی دغدغه مند ایجاد می شود اینست که آیا با این توافق به خواسته های خود اعم از حفظ دستاوردها و پیشرفت های هسته ای، رفع تحریم ها و خروج از قطعنامه های ظالمانه شورای امنیت رسیدیم یا خیر؟ هر چند شاید در ابتدا توجه به نقش ولی فقیه در پیش برد این راه، سبب آرامش و خیال راحتی شود اما وقتی دیده می شود که ولی فقیه هم به امکان عدم تصویب این متن در داخل کشور اشاره می کند، حسگر های ایرانی ها بیش از پیش حساس می شود.

به نظر می رسد، هم اکنون در یکی از نقاط حساس تاریخ انقلاب اسلامی هستیم و برای نقش ولی فقیه در پیش برد جامعه اسلامی در این مقاطع باید به سلوک ولایت در هدایت مردم توجه کرد. اساسا قرار نیست ولایت با عدم فهم مردم از مسائل خصوصاً در نقاطی که مربوط به زندگی مردم می شود، جامعه را پیش برد زیرا در این صورت هدایتی رخ نخواهد داد. بنابراین کسانی که انتقاد به جریان مذاکرات و متن توافق را موجب تضعیف جایگاه رهبری می دانند، کاملا اشتباه می کنند.

کودکان کُودن مدرن

کودک امروز، چه می کند؟ این سوال می تواند یک سوال مبنایی در مورد سبک زندگی هر شخص و گروه و جامعه ای باشد. پاسخ به این سوال رویکردها و اولویت های زندگی انسان ها را مشخص می کند.

 

در این یادداشت به دنبال زندگی کودک هستیم که در جامعه امروز ایران، بیشتر صرف چه امری می شود؟ به عبارت دیگر هر کسی که به زندگی یک کودک نگاه کند چه چیزی می بیند؟ خوردن و خوابیدن، بازی کردن، ارتباطات گروهی و اجتماعی، با مادر بودن، ...

 

معمولا گفته اند سنین کودکی از 6سال تا 12سال است که در این سنین انسان در حال گذار از زندگی نباتی به سمت زندگی انسانی و یافتن تمایزات اصلی انسان از دیگر جانداران است. به نظر می رسد مهمترین امری که انسان در این سنین به آن می پردازد، امر یادگیری است که توسط فعالیت بازی، آموزش و ارتباطات اجتماعی انجام می شود. یادگیری سبب تکامل عقل، جامعه پذیری و رشد شخصیتی و هویتی کودک شده و روش های مختلفی برای آن در این سنین به کار گرفته می شود.

صبر بر یک توافق

بعد از سه جنگ بزرگ میان مسلمانان و مشرکان، پیامبر صلح حدیبیه را پذیرفت؛ هرچند این صلح مقدمه ای برای براندازی نظام کفر و شرک در حجاز شد و قرآن کریم، همان صلح را فتح المبین می نامد. هم اکنون نیز جمهوری اسلامی ایران به یک جمعبندی مذاکرات با آمریکا رسیده که در ازای آن کمی عقب می نشیند و آمریکا هم تحریم های اقتصادی علیه ایران را کم می کند.

فارغ از تصمیم دولت جمهوری اسلامی ایران بر مذاکره و عزم بر رسیدن به یک توافق و همچنین فارغ از نتایج حدس زده شده پیرامون این توافق، هر یک از ما به عنوان یک شهروند ایرانی، به عنوان یک مسلمان، به عنوان یک مومن انقلابی حق داریم بدانیم که چه شد و چه خواهد شد. خط قرمزهای تصریح شده تا چه اندازه در متن حاضر است و فاصله این توافق با آنچه که در ژنو و لوزان اعلام شد، چقدر است. بدین ترتیب خوشحالی، دل نگرانی و مراقبت بر ادامه کار منطقی خواهد شد، نه اینکه از دو روز قبل از توافق با اعلام جشن خیابانی، افکار عمومی را تحریک کرده و بعد شاهد شکل هایی از ابراز شادی باشیم که اساسا با فرهنگ ایرانی اسلامی جامعه فاصله دارد.