فریب می دهند و می خندند

گروه بین الملل فرهنگ نیوز: سید عبدالرسول علم الهدی در یادداشتی در خصوص توهین های اخیر به پیامبر گرامی اسلام(ص) و حوادث پاریس نوشت:

در چند جبهه علیه اسلام اقدام کرده اند:

1. کاریکاتور علیه پیامبر(ص) می کشند و به نام آزادی بیان مسخره می کنند.

2. پول می دهند و حمایت سیاسی می کنند و آموزش نظامی می دهند تا نگاه افراطی گروهی به عمل تبدیل شود و البته فقط کشورهای اسلامی را مورد حمله قرار دهد.

3. کاریکاتور رئیس افراطی ها کشیده می شود و بعد افراطی ها حمله می کنند تا دیگران حساب کار دستشان بیاید. همه شوک زده می شوند تا تریبون داران همه اروپا و دیگر جاهلان عالم را علیه اسلام و مسلمانان تحریک کنند.

- آمریکا و انگلیس و اسرائیل می خندند...

بالاشهر نشین بیشتر نما

«امروزی بودن» یکی از مهمترین شاخص های زندگی مردم در فرهنگ معاصر است که این مفهوم در نوع مصرف و چگونگی زیست شهروندی بازتولید معنایی می شود. به همین جهت «امروزی زیستن» نیز یکی از مهمترین دغدغه های مردم برای نوع رفتار و عادات خود و حتی تربیت فرزندان شان می شود. فارغ از اینکه «امروزی بودن» نتیجه انتخاب چه کسی یا گروهی برای مردم است، فرهنگ جمعی سعی بر تنظیم عادت واره هایش با آن دارد.[1] حال سوالی که پیش می آید اینست که «امروزی بودن» در جامعه ایران چگونه بازتولید شده، توسط چه گروهی تعیین می شود و توسط چه کسانی دنبال می شود؟