سرمایه شیعه: پیاده روی اربعین

یکی از دوستانم سوالی داشت:

سلام 

لطفا راهنمایی نمایید

    من ضرورت این راهپیمایی بزرگ را درک نمی کنم. هزینه های مالی و معنوی (وقت و زمان) زیادی صرف این کار می شود و دستاورد آن چندان مشخص نیست. برخی نوعی مانیفست شیعه می نامند و قدرت نمایی شیعیان لقب داده اند آیا با وجود ضعف های متعدد در بین شیعیان این واقعا قدرت نمایی است؟ تجمع میلیونی هندوها در محل تلاقی دو رود گنگ و جمنا آیا لزوما به معنی قدرت نمایی است اگر هندوها به دلیل فقر مادی و فرهنگی نیازمند دیگران باشند؟

 شاید سوال ام برای برخی دوستان، مصداق روشنفکرزدگی و امثال آن به نظر بیاید اما واقعا نمی دانم سود به هزینه آن چقدر است؟ درباره سود به این نکته اعتراف دارم که همه سودها مادی نیست و سود معنوی هم وجود دارد ولی آن هم باید منطق داشته باشد. ظاهرا 

استحبابی درباره زیارت اربعین در کربلا ذکر شده است ولی واقعا با وجود این همه واجب معطل مانده در جوامع شیعه، این یک مستحب اینقدر اهمیت سرمایه گذاری دارد؟

 به نظر حقیر، حرکت های هیجانی و احساسی در بین ما ظاهرا پشتوانه ستبری دارد که به این آسانی قابل اصلاح نیست شاید در این بین بجای حذف این پیاده روی، گنجاندن  مواد و ابزار معرفتی

 . در مسیر پیاده روی و پررنگ کردن شعور در کنار شور حسینی واقع بینانه تر باشد

 دریافت نظرات دوستان برایم موجب امتنان است

والله اعلم

و اما پاسخ را در ادامه مطلب ببینید.

سلام

دو سال است که حضور داشتم

از نگاه بوردیویی و بحث سرمایه فرهنگی : شیعیان وقتی در یک میدان مشخص یعنی پیاده روی اربعین و با هدف مشخص یعنی رسیدن به زیارت روز اربعین دور هم جمع می شوند سرمایه فرهنگی شون افزایش پیدا می کنه مثلا : وحدت و برادری، معنویت، صف بندی در مقابل دشمن امروز امام حسین، کمک کردن به یکدیگر، خیرخواهی برای یکدیگر، کنار رفتن تمایزها، محبت نسبت به یکدیگر،  ...  و در نهایت ایثار را می شود در این پیاده روی تماشا کرد.

از نگاه اسلام صفت و عمل ایثار عالی ترین درجه انسانیت است که صحنه های مختلفی از آن را می توان در پیاده روی دید

دقت کنیم

ایثار یک عمل واجب نیست

ایثار در رساله های عملیه نیامده

اما طبق روایتی از امام جعفر صادق علیه السلام شاخص مهم امت پیامبر آخر الزمان همین برخورداری از صفت ایثار یعنی از نیاز خود به خاطر دیگران گذشتن، است.

به نظر می رسد این صفت را می توان در پیاده روی اربعین در صحنه هایی مثل کول کردن افراد، مالش پای زائران توسط زائران و .... دید

اینها فقط سود و منفعت درون امت شیعه بود در حالیکه برون داد و تصویر بیرونی آن بحث مفصلی است.

پاسخ یکی از دوستان به بنده:

سلام
نباید پیاده‌روی اربعین را مخصوص شیعه بدانیم.

هر سال بسیاری از اهل تسنن در این راهپیمایی شرکت می‌کنند.

با این کارمان باعث می‌شویم عزاداری امام حسین علیه‌السلام حرکتی مخصوص شیعه تلقی شود و گفتمان اقلیتی از اهل تسنن که حب اهل بیت علیهم‌السلام را ندارند غالب شود.

راهپیمایی اربعین نمایش ایثار و کمک به مظلومین مسلمین است.

در طول تاریخ هم سیره ائمه ما وحدت بوده است. چون این وحدت باعث تبعیت از حق می‌شود.

این روایت زیبا را نیز بخوانید:
روایتی از امام رضا علیه السلام است که می‌فرمایند: "رحم الله لامراً احیا امرنا " یعنی خدا رحمت کند کسی را که امر ما را زنده نگه میدارد.بعد از امام پرسیدند: "کیف یحیی امرکم" یعنی چگونه امر شما زنده میشود. امام پاسخ دادند :"یتعلم علومنا و یعلمه الناس لو علم الناس محاسن کلامنا لتبعونا " یعنی علم ما را یاد بگیرد و به دیگران منتقل کند. اگر مردم خوبی های کلام ما را میدانستند از ما تبعیت میکردند.