یکی از مهمترین شاخص ها و شعارهای هر دولتی، جذب سرمایه گذاری خارجی در برنامه های اقتصادی داخلی و همچنین ارتباط با صندوق بین المللی پول و بانک جهانی برای جذب وام های بزرگ است. به خودی خود، جذب سرمایه گذاری خارجی و گرفتن وام برای پیشرفت اقتصادی مفید بوده و می تواند نقطه آغاز خوبی برای تحرک اقتصادی در هر کشوری باشد. اما توجه به برخی کشورها همچون یونان که اساسا برشکسته بوده و هر روز فقر مردم آن بیشتر می شود، زوایای دیگری از این ارتباطات اقتصادی جهانی را مشخص می کند.در حقیقت، اصل مهم رابطه ثروت و قدرت در همین مدل وام های جهانی ظهور پیدا می کند و در همین منطق می توان تسلط آمریکا حتی بر سیاست های داخلی کشورها را فهمید.
اساسا مشکل، قرض گرفتن و رابطه طلبکار و بدهکار با بانک و کشور خارجی و غیره داشتن نیست. مشکل اینجاست که این قدرتهای پولی و مالی بین المللی (و کشورهای حمایت کننده آنها) یاد گرفته اند که چگونه این جریان طبیعی "قرض کردن در وقت احتیاج" را تبدیل کنند به یک ترفند بسیار سیستماتیک شده برای استعمارقرن 21 کشورها و مردم دنیا.
دریافت